NAWIGACJA
Kontakt
Skóry syntetyczne
Skóry syntetyczne, zwane także ekologicznymi, inaczej skaj, derma. Są to materiały znane od kilkudziesięciu lat i ciągle się rozwijają. Nowoczesne syntetyki mogą mieć zarówno wygląd skóry naturalnej typu:
Budowa warstwowa
Pierwsza warstwa to podkład z jednego z trzech materiałów:
- Dzianina – Najczęściej poliestrowa, o splotach podstawowych lewoprawych i złożonych. Ostatnio wykorzystuje się jako podłoże dwuwarstwowe struktury dzianin rządkowych, dające tworzywom skóropodobnym niezwykle miękką powierzchnię. Dzianina jest zawsze bardzo elastyczna i miękka. Niezbyt odporna na rozrywanie. Skóra z jej udziałem jest za to rozciągliwa i doskonale układa się na meblu.
- Włóknina – Tani, nietkany materiał otrzymany przez uformowanie runa mechanicznie lub aerodynamicznie. Z ciętych, kurczliwych włókien poliestrowych, poliamidowych, poliakrylowych itp. Łączy się je mechanicznie przez igłowanie, albo przez klejenie. Włóknina jest impregnowana tworzywem syntetycznym, szlifowana i powlekana w celu uzyskania odpowiedniej powierzchni wyrobu. Włókniny są prawie nierozciągliwe, cienkie.
- Tkanina –Występują przede wszystkim sploty płócienne. Taki splot gwarantuje niemal jednakową wytrzymałość w kierunku osnowy i wątku. Tkaniny są stosunkowo gęste i mało rozciągliwe. Rzadziej stosuje się splot atłasowy, choć zapewnia on większą elastyczność. Splot skośny (rządkowy) stosowany jest do podłoża o wymaganej bardzo dużej wytrzymałości w jednym kierunku. Surowce: bawełna, mieszanki włókien naturalnych i syntetycznych.
Druga warstwa (polimerowa) stanowi właściwą strukturę skóry. Od niej w dużej mierze zależy grubość, miękkość i wytrzymałość wyrobu. Wykonana jest najczęściej techniką powlekania bezpośredniego lub pośredniego przez naniesienie na podłoże zmiękczonego polichlorku winylu, żywicy poliamidowej, żywicy poliakrylowej i poliuretanu lub ich kombinacji. Oprócz powlekania stosuje się kalandrowanie, laminowanie mikroporowatymi foliami poliuretanowymi lub przez napylanie podłoża pokrytego klejem, w polu elektrostatycznym, krótkimi włóknami. Więcej w dalszej części.
Trzecia warstwa ma za zadanie nadać odpowiedni wygląd produktowi. Jest to jeden z najważniejszych etapów obróbki wykańczalniczej. Są to najczęściej lakiery:
- matowe,
- błyszczące,
- z efektem perlenia,
- metalizujące.
Są także stosowane tłoczenia z wzorami
- geometrycznymi,
- splotami tkackimi,
- motywami roślinnymi,
- przypominające skórę zwierząt.
Trzeba przyznać, że syntetyki rozwijają się ostatnio w zadziwiającym tempie. Najnowsze produkty w niektórych parametrach dorównują skórze naturalnej. Jednak nie oszukujmy się: skóry syntetyczne jak dotąd kiepsko spełniają kilka ważnych wymogów stawianych w tapicerstwie. Pierwszy to wytrzymałość mechaniczna. Jest nawet kilka razy niższa niż skór naturalnych. Drugi to paroprzepuszczalność i zdolność absorpcji potu. Na tym polu też nie jest dobrze.
Cały czas jest także problem z uzyskaniem miękkiego i ciepłego tzw. chwytu, chociaż akurat w tej kwestii osiągnięcia są ogromne. Należy także wspomnieć o cennych zaletach takich materiałów: Są w większości całkowicie wodoodporne, nie wymagają praktycznie pielęgnacji, dzięki strukturze z zamkniętymi porami nie absorbują brudu i kurzu. Dlatego są idealne dla alergików.
Bardzo łatwe w czyszczeniu. Nie bez znaczenia jest także cena: 3 do 8 razy tańsze niż skóra naturalna. Produkcja z takich materiałów ze względów technologicznych jest również tańsza, jest to kolejna oszczędność nawet o 50 % kosztów wykonania mebla.
Podstawowe typy skór syntetycznych wykorzystywanych w tapicerstwie:
- MATERIAŁ Z PCV – Polichlorek winylu z dodatkiem plastyfikatorów i barwników – materiał tradycyjny, mocny, wodoodporny. Niestety dosyć twardy w dotyku.
- MATERIAŁ Z PU – Powlekany skoagulowanym poliuretanem. Materiał porowaty, przepuszczający powietrze i parę wodną. Poliuretan jest ciepły i miękki. Produkt nowoczesny, mający wielki potencjał, niestety, niezbyt trwały, podatny na uszkodzenia mechaniczne i rozwarstwienie. Niezbyt lubi wodę.
- MATERIAŁ MIESZANY – Mieszanka PU, PCV i innych składników, ma na celu połączenie najlepszych cech poszczególnych elementów składowych w jednym produkcie. Jak na razie efekty nie są idealne, ale prace badawcze trwają.
- SKÓRA WTÓRNA – odpady skóry naturalnej zmielone, połączone z dodatkami spajającymi. Pokryte sztucznym licem. Materiał nie dorównujący trwałością skórze naturalnej, poza tym sztywny i twardy.
Ze względu na właściwości różne rodzaje skór syntetycznych najlepiej spisują się w następujących zastosowaniach:
- PCV – tapicerka jachtowa, motocyklowa, sprzęt sportowy, medyczny.
- PU- siedziska, oparcia i poręcze kanap i foteli domowych.
- MATERIAŁ MIESZANY – siedziska, oparcia i poręcze kanap i foteli domowych, tapicerka samochodowa.
- SKÓRA WTÓRNA – fotele, krzesła i inne elementy płaskie, o prostych kształtach.