Skóra półmatowa lub błyszcząca, poddawana szlifowaniu lica (tzw. korekcja lica), a następnie tłoczona w drobny groszkowy wzór. W ten sposób drobne usterki i blizny są likwidowane. Następnie skóra jest pokrywana natryskowo pigmentem i innymi środkami. Tego typu produkt ma zamknięte pory, jest odporny na brud, uszkodzenia mechaniczne i w niewielkim zakresie na wilgoć. Niestety im większa ilość powłok nakładanych na skórę, tym bardziej staje się ona twarda i mniej aksamitna w dotyku.
Skóra gorszej jakości, nie posiadająca oryginalnego lica. Powstaje przez rozdwajanie skóry naturalnej. Tłoczona, a następnie pigmentowana. Z wyglądu nie różni się od skory licowej, np. typu Madras, jest jednak gruba, sztywna i może być używana tylko jako pokrycie miejsc nie narażonych na tarcie i zginanie.
Ten rodzaj skór jest barwiony transparentnym barwnikiem – aniliną lub substancjami o takiej samej charakterystyce, ale mniej agresywnymi. Transparentność takich barwników (ich działanie można porównać do bejc do drewna, które uwidaczniają słoje) oznacza, że jesteśmy w stanie dostrzec naturalny rys skóry i wszystkie na niej ślady (np. blizny, ukąszenia, żyły). Barwnik w naturalny sposób odkłada się w porach skóry tworząc unikalną kompozycję jaśniejszych i ciemniejszych miejsc (niektóre skóry naśladują efekt takiego „cieniowania” dzięki specjalnej technice malowania). Skóry anilinowe albo nie mają wcale, albo mają tylko nieznaczną powłokę ochronną. Są w związku z tym bardzo wrażliwe na zabrudzenia, wilgoć, uszkodzenia mechaniczne. Mają za to niezrównaną miękkość, ciepły, delikatny chwyt i szlachetny wygląd. Do tej wyprawy używane są skóry wyższej jakości, z minimalną ilością usterek, ponieważ najczęściej ich powierzchnia nie jest szlifowana, co za tym idzie, wszystkie niedoskonałości są widoczne. Odmianą skór anilinowych są PULL-UPY, skóry posiadające bardzo ciekawy wygląd lekko przetartej , miejscowo przebarwionej powierzchni, która pod wpływem nacisku bieleje. Skóry anilinowe są droższe od powierzchniowo zamkniętych.